Όλες οι σχέσεις, φιλικές, επαγγελματικές, ερωτικές κρέμονται από ένα λεπτό σχοινί που λέγεται εμπιστοσύνη

Όλες οι σχέσεις, φιλικές, επαγγελματικές, ερωτικές κρέμονται από ένα λεπτό σχοινί που λέγεται εμπιστοσύνη

Η εμπιστοσύνη είναι ίσως η πιο εύθραυστη αλλά και η πιο θεμελιώδης βάση πάνω στην οποία χτίζεται κάθε ανθρώπινη σχέση. Είναι το αόρατο νήμα που συνδέει ανθρώπους, επιτρέπει την επικοινωνία, τη συνεργασία, την αγάπη και την αποδοχή. Κι όμως, αυτό το νήμα είναι τόσο λεπτό, τόσο ευαίσθητο, που αρκεί μια μικρή φθορά, ένα ψέμα, μια αθέτηση υπόσχεσης, μια προδοσία για να αρχίσει να ξεφτίζει. Και όταν αυτό συμβεί, η αντίστροφη μέτρηση για τη φθορά της σχέσης έχει ήδη ξεκινήσει.

Στις φιλικές σχέσεις, η εμπιστοσύνη είναι το «οξυγόνο» της οικειότητας. Δεν χρειάζεται να πεις πολλά για να καταλάβει ο φίλος σου πώς νιώθεις· δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα, γιατί υπάρχει η βεβαιότητα ότι ο άλλος σε αποδέχεται όπως είσαι. Όταν, όμως, αυτή η βεβαιότητα κλονιστεί όταν αρχίσουν να μπαίνουν υποψίες, ψίθυροι ή αποστάσεις τότε κάτι αλλάζει ανεπανόρθωτα. Ο φόβος αντικαθιστά τη σιγουριά, και η σιωπή παίρνει τη θέση της ειλικρίνειας.

Στον επαγγελματικό χώρο, η εμπιστοσύνη είναι το θεμέλιο κάθε επιτυχημένης συνεργασίας. Κανένα συμβόλαιο, καμία υπογραφή δεν μπορεί να αντικαταστήσει το συναίσθημα ότι μπορείς να βασιστείς στον συνάδελφο, στον προϊστάμενο ή στον συνεργάτη σου. Όταν υπάρχει εμπιστοσύνη, η ομάδα λειτουργεί σαν οργανισμός: κάθε μέλος γνωρίζει ότι οι προσπάθειές του αναγνωρίζονται και ότι δεν υπάρχει ανάγκη για διαρκή έλεγχο ή καχυποψία. Όταν όμως αυτή χαθεί, η εργασιακή ατμόσφαιρα δηλητηριάζεται· οι άνθρωποι κλείνονται στον εαυτό τους, επικρατεί φόβος και ανασφάλεια, και η δημιουργικότητα χάνεται.

Στις ερωτικές σχέσεις, η εμπιστοσύνη είναι η καρδιά που χτυπά μέσα στο σώμα της αγάπης. Χωρίς αυτήν, το πάθος μπορεί να υπάρχει για λίγο, αλλά σύντομα μετατρέπεται σε ζήλια, καχυποψία και ανασφάλεια. Η αγάπη απαιτεί θάρρος, και το θάρρος αυτό γεννιέται μόνο όταν νιώθεις ασφαλής δίπλα στον άλλον· όταν ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να προσποιηθείς, να κρυφτείς ή να υπερασπιστείς τον εαυτό σου. Μία προδοσία, ένα ψέμα ή ακόμα και η αίσθηση ότι ο άλλος σε κρίνει, αρκούν για να ραγίσουν αυτό το δεσμό. Και όταν το ράγισμα γίνει ρήγμα, δύσκολα ξανακολλά.

Η εμπιστοσύνη δεν κερδίζεται εύκολα ούτε επιστρέφει γρήγορα όταν χαθεί. Θέλει χρόνο, συνέπεια, πράξεις που να αποδεικνύουν ειλικρίνεια, όχι λόγια. Δεν είναι δεδομένη· είναι κάτι που καλλιεργείται καθημερινά, μέσα από μικρές στιγμές σεβασμού, κατανόησης και αυθεντικότητας.

Αν κάτι αξίζει να θυμόμαστε, είναι ότι η εμπιστοσύνη δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη. Χωρίς αυτήν, οι σχέσεις γίνονται εύθραυστες, επιφανειακές, ψεύτικες. Με αυτήν, αποκτούν ρίζες, βάθος και αντοχή. Γιατί τελικά, όσο λεπτό κι αν είναι το σχοινί της εμπιστοσύνης, είναι το μόνο που μπορεί να μας κρατήσει δεμένους αληθινά  με τους άλλους, αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό.