Να αφαιρείς: η τέχνη του να ζεις ελαφρότερα
Έρχεται μια στιγμή στη ζωή που, μετά από χρόνια συνεχούς προσθήκης, αρχίζεις να καταλαβαίνεις ότι ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι να αποκτάς αλλά να αφαιρείς.
Αφαιρείς τα περιττά, τα ψεύτικα, τα βαριά.
Αφαιρείς ό,τι δεν σε θρέφει πια ανθρώπους, συνήθειες, σκέψεις, φόβους.
Αρχίζεις από τα απλά. Αφαιρείς τα τρόφιμα που σου κάνουν κακό, τα ρούχα που δεν σε εκφράζουν, τα αντικείμενα που γεμίζουν τα συρτάρια σου αλλά όχι την ψυχή σου. Μαζί με αυτά, αρχίζεις να αφαιρείς και τις πεποιθήσεις που σε κρατούν εγκλωβισμένο στο «όπως πρέπει».
Αφαιρείς χρόνο από τις άσκοπες συζητήσεις, από τις ατελείωτες αναλύσεις, από τις προσπάθειες να αποδείξεις την αξία σου.
Αφαιρείς το βλέμμα σου από εκείνους που σε πλήγωσαν, όχι από εκδίκηση, αλλά από σεβασμό προς τον εαυτό σου.
Αφαιρείς τη δύναμη του παρελθόντος, αφήνοντάς το να γίνει δάσκαλος και όχι δεσμά.
Αφαιρείς τις ενοχές, τις προσδοκίες, τα «πρέπει» των άλλων.
Αφαιρείς τα ζιζάνια γύρω από τα όνειρά σου τους θορύβους, τις συγκρίσεις, τους μικρούς φόβους που σε κάνουν να πιστεύεις ότι δεν μπορείς.
Σιγά σιγά, ανακαλύπτεις ότι κάτω από όλα αυτά, υπάρχει κάτι καθαρό, απλό, ήσυχο. Εσύ.
Και τότε καταλαβαίνεις ότι ο αληθινός πλούτος δεν είναι να προσθέτεις περισσότερα πράγματα, περισσότερες εμπειρίες, περισσότερους ανθρώπους αλλά να αφαιρείς ό,τι δεν χρειάζεται.
Η απλότητα δεν είναι φτώχεια. Είναι η πολυτέλεια του να ζεις ελεύθερα.
Αφαίρεσε λοιπόν.
Μέχρι να μείνει μόνο η αλήθεια σου.